VVW vzw, de federatie voor de recreatieve watersporter

Joris Danckaers:

De geschiedenis van het VVW begint veel vroeger dan in 1932, dit door crisis getekend jaar. Onze oudste jacht staat duidelijk in het oude testament beschreven als de ark van Noach. Sindsdien is daarna een bedrijvigheid op het water geweest die te maken had met visvangst of oorlogsvoering.

Toen 5000 jaar geleden ene Egyptische visser vond dat het leuker was met een zeiltje dan op de riemen te varen is de sport geboren. De Polynesiërs zeilden van Peru naar Tahiti, de Grieken en Romeinen spelevaarden in hun ‘mare nostrum’, 1000 jaar geleden voeren Vikingen in onze streken menige regatta.

Daarna zijn het koningen die er aan begonnen, edelen en rijken in kostbaar versierde jachten. En de kleine man ontdekte via roeibootjes de kleinzeilerij om rond de boeien te racen. Als de machine van Rudolf Diesel ook verkleind in een bootje paste, is de toervaart mogelijk geworden en was het hek helemaal van de dam.

Als we dan afdalen naar 1932 zien we de watersport in handen van clubs waar de leden Frans spraken en de knechten Vlaams. Toch bestond al 10 jaar de VTB ( Vlaamsche Toeristenbond) en daar werd de culturele noodzaak ingezien om over gans Vlaanderen ook Vlaamse jachtclubs te stichten.

Op 15 februari 1931 was er een eerste vergadering om tot een afdeling watersport te komen, voorgezeten door Prof Dr Stan Leurs. Doel was niet zozeer de sport, maar watertoerisme. En hun jachten zullen vooreerst met 80 % bestaan uit kano’s, de rest waren zeilbootjes en een enkele motorboot.

In de winter van 1932 is er een vast gemandateerd bestuur met als voorzitter Karel Olbrechts, bijgestaan door de heren Wellens, Elen, Garrels, Borgers en Pelemans. Met beperkte middelen werd de club in Antwerpen uitgebouwd. VTB betaalde de slipway die nog steeds in gebruik is (Wellens zal later met een deel kanovaarders de AVW ‘ Arbeiders Vereeniging voor Watertoerisme ' oprichten, die de Liberty Yachtclub zal worden).

Wereldoorlog II slaat toe, en de vestiging in Deurne wordt plat-gebombardeerd, ook in Antwerpen is veel schade. Na vijf jaar van ellende wordt de heropbouw manhaftig aangepakt en de ankerplaats op de Schelde ligt al gauw vol met tientallen platbodems en scherpe zeiljachten. Nieuwe leden met boot moeten geweigerd worden.

Op 15 maart 1958 komt een opmerkelijke figuur het roer omgooien. Robert Orlent wordt voorzitter. De oude droom, een jachthaven in elke Vlaamse gemeente langs iedere bevaarbare waterloop krijgt met hem nieuw leven. Tijdens de vroege sixties komen er dan ook jachtclubs, na VVW-Hasselt ook Mechelen, dan VVW-Mol en Tervant, VVW-Viersel en Mendonk, eindelijk in het Waasland ook VVW-Kruibeke, nadien Oostende en Dendermonde. Maar de kers op de taart werd Nieuwpoort.

Na zijn overlijden in 1984 neemt Jacques Persoons het voorzitterschap over. Gedurende 15 jaar weet hij de organisatie te consolideren en aan te passen aan de snel veranderende tijden. Op het eind zijn er meer dan 130 aangesloten clubs overal in den lande.

Het nieuwe decreet van 1998, ingegeven door bezuinigingen van staatswege, leiden tot het omvormen van VVW tot AWWV, een samensmelting met waterski- en zeilwagen federaties. Daar ook die oplossing niet voldeed aan de bedoelingen werd het decreet gewijzigd en moesten meerdere VVW-clubs aansluiten bij de inmiddels opgerichte VYF (Vlaamse Yachting Federatie). De overige, en dat zijn in de 5 provincies samen nog 97 VVW-vestigingen, groepeerden zich met de zeilwagenrijders van Lazef als VVW-Recrea vzw.

Met meer dan 100 clubs en 17.000 leden groeit VVW – Recrea terug naar haar hoogtepunt. Vandaag is het Marc Persoons, zoon van Jacques, die als voorzitter de hand aan het VVW roer houdt. Een nieuwe generatie die in de 21ste eeuw de ontwikkeling van een Vlaamse club naar een Europees gerichte watersportbeweging promoot, met maar één devies: “Het mooiste ligt niet achter, maar vlak vóór ons”. Ad multos annos.